جدول زیر نمونه هایی از تغییرات برخی واژگان در زبان فارسی را از دو هزاره ی پیش نشان می دهد. نخستین ستون از سمت راست واژگان پارسی باستان است که غالبا ار متن های اوستایی استخراج شده. ستون میانی این واژگان را درپارسی میانه یا زبان پهلوی نشان می دهد. ستون سوم شامل صورت امروزین این واژگان در فارسی نوین است. این جدول از توضیحات جلد نخست کتاب سبک شناسی نوشته ی محمد تقی ملک الشعرا بهار برگرفته شده است.
اوستایی | پهلوی | فارسی |
تَخمُ | تَهم | تهم-تمهتن (قوی) |
دمان | زمان | زمان |
بخذی | بخل | بلخ |
هرابرزه | هربرز-البرز | البرز |
وِرِثرَغنَه | ورهران | بهرام |
یَز | یَزن | جشن |
زیمه | دمستان | زمستان |
فرَوَشی | فروهر | فروهز |
غَن | زن | زن(فعل امر از زدن) |
تیغَر | تیر | تیر-تیز |
درغه | درنگ | درنگ-دیر |
مِرِغه | مُرو | مُرغ |
کِرِمه | گرم | کِرِمه |
ونگوهی | وَیه | به (تحسین) |
چَنگَر | چَرَک | چرا (چریدن) |
انگَر مَینو | اهرمن | اهرمن |
ماوِنگه | ماوس | ماه |
تیگره | تیگ-تیژ | تیر-تیز |
هُوَرَخشَیته | خورشیذ | خورشید |
کیه مرثَنو | کیوک مرث | کیومرث |
وِهرکَ | گرگ | گرگ |
وفر | بفر | برف |
یِشتی | خشت | خشت |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر